Ακόμα ένα τραγούδι από αυτά που κάνουμε στην τάξη. Πρόκειται για τον "Εφιάλτη της Περσεφόνης".
Οι στίχοι του Νίκου Γκάτσου αποτυπώνουν κατά τον καλύτερο τρόπο τη σημερινή εικόνα της πόλης της Ελευσίνας. Ρύπανση και μόλυνση του αέρα, του εδάφους και της θάλασσας, απουσία χώρων πράσινου, τεράστιες βιομηχανικές εγκαταστάσεις, πολύ μεγάλη κυκλοφορία βαρέων οχημάτων στη στεριά και πετρελαιοφόρων και εμπορευματικών πλοίων στη θάλασσα, υποβάθμιση της ποιότητας ζωής των κατοίκων. Κι όλα αυτά, σε μια πόλη που, στα αρχαία χρόνια, ήταν σημαντικό πολιτιστικό και πνευματικό κέντρο καθώς και τόπος λατρείας της θεάς Δήμητρας και της Περσεφόνης.
Στο βίντεο που ακολουθεί, με αφορμή την πόλη της Ελευσίνας, ξεκινάει μια διαδρομή γενικότερα στον κόσμο και στα προβλήματα που υπάρχουν (περιβαλλοντικά και ανθρώπινα).
Και για να θυμηθούμε το μύθο, η πανέμορφη Περσεφόνη ήταν κόρη της θεάς Δήμητρας και του Δία. Κάποτε, ο θεός Πλούτωνας την αγάπησε και την πήρε στον κάτω κόσμο να μείνει μαζί του για πάντα. Η θεά Δήμητρα, όμως, τη ζήτησε πίσω. Έπειτα από μεσολάβηση του Δία, ο Πλούτωνας συμφώνησε να μένει η Περσεφόνη μαζί του 6 μήνες το χρόνο και να επιστρέφει στη μητέρα της τους υπόλοιπους 6 μήνες. Έτσι, όταν η Περσεφόνη είναι στον κάτω κόσμο, η θεά Δήμητρα είναι λυπημένη και μαζί της και η γη. Κανένα φυτό δεν δίνει βλαστούς και άνθη, όλα είναι μουντά και ψυχρά. Τότε έχουμε Φθινόπωρο και Χειμώνα. Όταν, όμως η Περσεφόνη ανεβαίνει στη μητέρα της, η Δήμητρα είναι χαρούμενη και μαζί της και η γη. Όλα τότε στη φύση ακολουθούν αυτή τη χαρά. Τα φυτά μεγαλώνουν, ανθίζουν και δίνουν νέους βλαστούς και υπέροχους καρπούς και όλα τριγύρω είναι ζεστά και φωτεινά. Τότε έχουμε Άνοιξη και Καλοκαίρι.
Στο τραγούδι, ο στιχουργός παροτρύνει την Περσεφόνη να μην ανέβει στη γη, καθώς εμείς οι σημερινοί άνθρωποι αδιαφορούμε για το περιβάλλον και το καταστρέφουμε. Τι να έρθει να κάνει, λοιπόν, η Περσεφόνη σε ένα τέτοιο μέρος;
Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκης
Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Φαραντούρη
Δίσκος: "Τα παράλογα" (1972)
Οι στίχοι του τραγουδιού
Εκεί που φύτρωνε φλισκούνι κι άγρια μέντα Κοιμήσου Περσεφόνη
κι έβγαζε η γη το πρώτο της κυκλαμινο στην αγκαλιά της γης
τώρα χωριάτες παζαρεύουν τα τσιμέντα στου κόσμου το μπαλκόνι
και τα πουλιά πέφτουν νεκρά στην υψικάμινο. ποτέ μην ξαναβγείς.
Εκεί που σμίγανε τα χέρια τους οι μύστες Κοιμήσου Περσεφόνη...
ευλαβικά, πριν μπουν στο θυσιαστήριο ......
τώρα πετάνε αποτσίγαρα οι τουρίστες
και το καινούργιο παν να δουν διυλιστήριο.
Εκεί που η θάλασσα γινόταν ευλογία Κοιμήσου Περσεφόνη...
κι ήταν ευχή του κάμπου τα βελάσματα ......
τώρα καμιόνια κουβαλάν στα ναυπηγεία
άδεια κορμιά, σιδερικά, παιδιά κι ελάσματα.