"Καλοκαίρι"...

Η Μαριάννα από την τάξη μας ένιωσε την ανάγκη να αποχαιρετήσει όλους τους φίλους του ιστολογίου μας με ένα καλοκαιρινό τρυφερό τραγούδι. Συμβουλεύει "...να κάνετε πολλά μπάνια" και εύχεται "ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ".

Μαριάννα, όλες οι αναρτήσεις σου ήταν υπέροχες, πρωτότυπες και ενδιαφέρουσες. Εύχομαι να είσαι καλά, χαρούμενη και ευτυχισμένη, όπως ήσουν σε αυτά τα δύο χρόνια που ήμασταν μαζί στην τάξη. Καλή συνέχεια στην Στ' τάξη του χρόνου, με δύναμη και ενθουσιασμό!
(κ. Παύλος)

Τραγούδι: "Καλοκαίρι"

Στίχοι: Διονύσης Σαββόπουλος

Μουσική: Διονύσης Σαββόπουλος
Πρώτη Εκτέλεση: Διονύσης Σαββόπουλος
Δίσκος: ΤΟ ΚΟΥΡΕΜΑ (1989)

Οι στίχοι του τραγουδιού

Καλοκαίρι                                                                                Καλοκαίρι 
η γαλάζια προκυμαία θα σε φέρει                                 του σκυμμένου θεριστή του τυφλοχέρη 
καλοκαίρι                                                                                 καλοκαίρι 
καρεκλάκια, πετονιές μες στο πανέρι                         με βαριά μοτοσικλέτα μες τα σκέλη 
μες στη βόλτα αυτού του κόσμου που μας ξέρει   τους φακούς του ανάβει μέρα μεσημέρι
καλοκαίρι                                                                                 καλοκαίρι 
πλάι στα μέγαρα, στις τέντες με τ' αγέρι                   όλο πίσσα και κατράμι καλοκαίρι 
καλοκαίρι                                                                                 καλοκαίρι 
με χρυσούς ανεμιστήρες μεταφέρει                             με τον ρόγχο του air condition μεσημέρι 
την βανίλια με το δίσκο του στο χέρι                         φαλακροί μες στις σακούλες μας σαν γέροι
την κοψιά μιας προτομής μες στο παρτέρι              εκεινού με τ' άσπρο κράνος που μας ξέρει 
καλοκαίρι                                                                                 καλοκαίρι 
μ' ανοιχτό πουκαμισάκι στα ίδια μέρη                        μια οσμή νεκροθαλάμου, καλοκαίρι 

Καλοκαίρι                                                                             Καλοκαίρι
με μισόκλειστες τις γρίλιες μεσημέρι                      στην αρχή σαν έγχρωμο έργο στην Ταγγέρη 
καλοκαίρι                                                                             αλλά εν τέλει
καθρεφτάκια και μια θάλασσα που τρέμει            με του κάτω κόσμου το έγκαυμα στο χέρι 
στο ταβάνι και τους γύψους μεσημέρι                  την λαχτάρα του στον κόσμο περιφέρει
καλοκαίρι                                                                             καλοκαίρι
με τον κούκο μες στα πεύκα και στ' αμπέλι          στον χαμό του οδηγημένο και το ξέρει
καλοκαίρι                                                                             καλοκαίρι 
στόμα υγρό, μικροί λαγώνες, καλοκαίρι               τόσο ώριμο που πέφτοντας προσφέρει
με τη φέτα το καρπούζι στο 'να χέρι                        μια πλημμύρα των καρπών, στάρι και μέλι 
με φιλιά μισολιωμένα, καλοκαίρι                              στον σπασμό του το απόλυτο το αστέρι
καλοκαίρι                                                                             καλοκαίρι 
λίγες φλούδες στης κουζίνας το μαχαίρι              μες τα κόκκινα της δύσης του ανατέλλει