"Για όσα θρηνεί και θρήνησε χρόνια η Ρωμιοσύνη"...

Η Ελένη Γλύκατζη - Αρβελέρ είναι πολύ γνωστή καθηγήτρια της Βυζαντινολογίας στο Πανεπιστήμιο της Σορβόνης στη Γαλλία. Είναι επίσης πρόεδρος του Κέντρου Ζωρζ Πομπιντού, πρόεδρος των Βυζαντινολόγων του κόσμου, πρύτανης της Ακαδημίας του Παρισιού, καγκελάριος των Πανεπιστημίων του Παρισιού.

Λίγοι γνωρίζουν όμως και την ...άλλη της ιδιότητα, αυτή της στιχουργού και μάλιστα της ιστορίας! Η κ. Γλύκατζη - Αρβελέρ έχει γράψει στίχους με το συνολικό τίτλο «Απόκρυφη Ιστορία». Τους στίχους αυτούς μελοποίησε ο συνθέτης Νίκος Πλάτανος και τραγούδησε ο Γιώργος Νταλάρας.

«Δηλώνω στιχουργός - ιστορικός. Όχι ποιήτρια. Γι’ αυτό και οι στίχοι μου είναι ομοιοκατάληκτοι. Για να μην τους ξεχνάω και να μπορώ να τους γράφω το πρωί» είπε σε συνέντευξη τύπου, θυμίζοντας την προτροπή του Σεφέρη για όσους ζουν μακριά από την πατρίδα και κινδυνεύουν να ξεχάσουν την ελληνική γλώσσα: Πριν κοιμηθούν να λένε ποιήματα ελληνικά.

Οι ποιητικοί στίχοι της κυρίας Αρβελέρ αποπνέουν ιστορικότητα, καθώς επικεντρώνονται στο αλησμόνητο γεγονός της Άλωσης (Από τους Φράγκους και μετά από τους Τούρκους)

Οι στίχοι του τραγουδιού

Ήταν Απρίλης μήνας, δίσεχτου χρόνου μέρες
όταν ακάτια σαθρά, χωρίς πανιά, δίχως ιστό,
να πολεμήσουν βγήκαν των σταυροφόρων τις γαλέρες
που μπρος στα τείχη ανέμιζαν τις φράγκικες παντιέρες.

Το πλήρωμά σου, έντρομο στη γη γονατιστό,
όταν να φεύγει από κοντά τους είδαν τον Χριστό,
τους  Άγιους ικέτευσαν εκεί να μείνουν όλοι,
να δουν το τι εφόρτωναν των Βενετών οι στόλοι
από μονές και από εκκλησιές που σύλλησαν στην Πόλη.

Έπρεπε τότε, Παναγιά μου, να ρίξεις κεραυνό,
στο Βόσπορο να σηκωθεί μπόρα και τρικυμία,
και να ποντίσουν αύτανδρα των ασεβών τα πλοία,
αντί ν’ αφήσεις σκλάβους στο χέρι τους και λεία,
εμάς, που κάτω απ’ τον δικό σου ζούσαμε ουρανό.

Έκτοτε μύρια είδαμε τέρατα και σημεία…
Έσβησε το αγλάισμα του κόσμου από τον χάρτη,
η Βασιλεύουσα έπεσε και δεύτερη φορά,
εγίναν τα παλάτια της των Τούρκων η βορά,
κι εμείς, που ανανήψαμε, δειλά και μόλις άρτι,
είπαμε να ξεχάσουμε ποιος έχει την ευθύνη
για όσα θρηνεί και θρήνησε, χρόνια η Ρωμιοσύνη.