Πέμπτη 14 Οκτωβρίου 2010

"Τερατάκια τσέπης"...

Ένα τραγούδι του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα παρέα με την Παιδική Χορωδία Σπύρου Λάμπρου. Το τραγούδι είναι ένας διάλογος ενός γιου με τον μπαμπά του. Εμένα, προσωπικά, μου αρέσει αυτό το τραγούδι επειδή έχει ωραίους στίχους.

Στίχοι: Ισαάκ Σούσης (ελληνικοί στίχοι)
Μουσική: L. Magni, L. Zappa (στο πρωτότυπο τραγούδι vanita' di vanita')
Πρώτη ελληνική εκτέλεση: Λαυρέντης Μαχαιρίτσας - Παιδική Χορωδία Σπύρου Λάμπρου
Δίσκος: "Το διάλειμμα κρατάει δυο ζωές" (2001)

Οι στίχοι του τραγουδιού
Στα τριάντα σου δεν κρατιόσουνα                                             Μα τι λες, ρε μεγάλε. 
για άνετος μου περνιόσουνα.                                                     Πόσο μου 'μοιασες σ' όλα
Τώρα στα σαράντα πέντε                                                            Παιχταρά, πάρ' τα μου όλα. 
πατριάρχης το 'χεις δει.                                                                Άσε κάτι για τον ψυχαναλυτή.

Ούτε ειλικρινής, ούτε ανθρωπιστής                                            Γι' αυτό μη μιλάς και μη μου κολάς 
σαν ξοφλημένος αγωνιστής                                                       για να το παίζεις χαζομπαμπάς.
που φοβάται το παιχνίδι                                                               Αν ζητάς κολλητιλίκια,
και το παίζει δικαστής                                                                   μάθε να μη μου τη σπας.

Τερατάκι της τσέπης                                                                      Στα τριάντα σου δεν κρατιόσουνα
καθρεφτάκι της λύπης                                                                  για άνετος μου περνιόσουνα
κάποτε ήμουν χίπης                                                                      Τώρα στα σαράντα πέντε
και φρικιό και αντιεξουσιαστής                                                    πατριάρχης το 'χεις δει.

Τι καρνάβαλος, τι κανίβαλος                                                        Συμφωνήσαμε και πατσίσαμε
εγώ, ο δικός σου αντίλαλος                                                         κι αφού κι οι δυο την πατήσαμε
πώς θα γίνω σχεδιάζεις                                                                συνεχίζουμε με κόντρες
μα απ' τη μύτη θα σου βγει.                                                         μία σχέση τρυφερή.

Πού το πάω εγώ, τι ζητάς εσύ                                                      Και αφού κανείς δεν ευθύνεται
αν δεις σωστά την απόσταση                                                     αυξάνεται και πληθύνεται
δε θα έχεις στο τσεπάκι                                                                 του ανθρώπου η συμμορία
έτοιμη τη συνταγή.                                                                        ζούγκλα οικογενειακή.

Αναρτήθηκε από:  Παντελής