Πέμπτη 10 Νοεμβρίου 2011

"Το μεγάλο μας τσίρκο"...

Το τρίτο τραγούδι της γιορτής μας (τρίτο και στη σειρά στην παράσταση) είναι ένα μάλλον σπάνιο σε παρόμοια γιορτή, αλλά πάντοτε επίκαιρο και σίγουρα σημερινό, αν και γράφτηκε 40 χρόνια πριν (περίπου).

Είναι ένα καταπληκτικό τραγούδι, σε μουσική Σταύρου Ξαρχάκου, από μια μεγάλη θεατρική παράσταση που ανέβηκε το 1974: "Το μεγάλο μας τσίρκο".

Τραγούδι: "Το μεγάλο μας τσίρκο"
Στίχοι: Ιάκωβος Καμπανέλλης
Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Ξυλούρης, Τζένη Καρέζη
Δίσκος: ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΜΑΣ ΤΣΙΡΚΟ (1974 και 2003)

Οι στίχοι του τραγουδιού
Μεγάλα νέα φέρνω από κει πάνω                  Το ριζικό μου ακόμα τι μου γράφει 
περίμενε μια στάλα ν' ανασάνω                     το μελετάνε τρεις μηχανορράφοι 
και να σκεφτώ αν πρέπει να γελάσω,             Θα μας το πουν γραφιάδες και παπάδες
να κλάψω, να φωνάξω, ή να σωπάσω.           με τούμπανα, παράτες και γιορτάδες.

Οι βασιλιάδες φύγανε και πάνε                      Το σύνταγμα βαστούν χωροφυλάκοι  
και στο λιμάνι τώρα, κάτω στο γιαλό,              και στο παλάτι μέσα οι παλατιανοί 
οι σύμμαχοι τους στέλνουν στο καλό.             προσμένουν κάτι νέο να φανεί.
 
Καθώς τα μαγειρέψαν και τα φτιάξαν              Στολίστηκαν οι ξένοι τραπεζίτες, 
από ξαρχής το λάκκο τους εσκάψαν               ξυρίστηκαν οι Έλληνες μεσίτες.
κι από κοντά οι μεγάλοι μας προστάτες,           Εφτά ο τόκος πέντε το φτιασίδι, 
αγάλι-αγάλι εγίναν νεκροθάφτες                   σαράντα με το λάδι και το ξύδι.
 
και ποιος πληρώνει πάλι τα σπασμένα              κι αυτός που πίστευε και καρτερούσε, 
και πώς να ξαναρχίσω πάλι απ' την αρχή          βουβός φαρμακωμένος στέκει και θωρεί 
κι ας ήξερα τουλάχιστον γιατί.                       τη λευτεριά που βγαίνει στο σφυρί.

Λαέ μη σφίξεις άλλο το ζωνάρι,
μην έχεις πια την πείνα για καμάρι.
Οι αγώνες πούχεις κάνει δεν φελάνε
το αίμα το χυμένο αν δεν ξοφλάνε.

Λαέ μη σφίξεις άλλο το ζωνάρι,
η πείνα το καμάρι είναι του κιοτή,
του σκλάβου που του μέλλει να θαφτεί.


* ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Στην παράσταση δεν λέμε τους στίχους που είναι με πράσινο χρώμα και πλάγια γράμματα (δεν πολυταιριάζουν), ενώ λέμε ΜΕ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΡΟΠΟ (όπως τραγουδάει η Τζένη Καρέζη) τους στίχους που είναι με γαλάζιο ΚΑΙ με μωβ χρώμα (αρκετά δύσκολος ο Ξυλούρης εδώ...)